Pureren of Rapley methode?
Wat geef jij jouw baby te eten? En doe je dat volgens de pureren of Rapley methode? Ik ben begonnen met pureren. We zijn begonnen met oefenhapjes toen M 4 maanden oud was. Eerlijk gezegd wist ik toen ook nog niet van het bestaan van de Rapley methode en wat het inhield. Ik heb de voor- en nadelen van beide methodes voor je op een rijtje gezet.
Pureren
Voordelen
Het voordeel van pureren vind ik dat je je baby op een hele laagdrempelige manier in contact laat komen met voeding die anders is dan melk. Het lijkt me nogal wat namelijk, als je enkel melk gewend bent, ineens een andere substantie te krijgen.
Ook kun je met deze manier heel rustig aan wat andere smaken gaan proberen, de substantie blijft hetzelfde en alleen de smaak is anders.
Nadelen
Op lange termijn wordt puree steeds minder puree. Al wordt het vaak nog steeds gemalen en met een lepel aangeboden. Weinig uitdaging voor je baby.
Rapley methode
De Rapley methode staat ook wel bekend als ‘baby led weaning’ (BLW) en ‘baby led feeding’ (BLF). De basis van deze methode is dat je baby zelf ‘leidt’ bij het eten door het zelf te doen.
Voordelen
Experimenteren
Wat mij wel trekt aan de Rapley methode is dat een kind wordt uitgedaagd om het eten te onderzoeken en ermee te experimenteren. Nu gaat de uitdaging namelijk niet verder dan het leren vasthouden van de lepel. Ik ben begonnen door hem af en toe te laten sabbelen op een appel (die ik zelf al voor het grootste deel heb opgegeten) of de pit van een mango waar nog vruchtvlees op zit. Dat kun je steeds verder uitbreiden.
Bewust van eten
Door de Rapley methode heeft je baby al snel ‘hele’ stukken in z’n handen. Bijvoorbeeld een broccoliroosje. Hij maakt dan dus al vroeg kennis met het echte eten en niet alleen met de fijngehakte variant.
Controle
Waar bij voeden met een lepel jij vooral bepaalt wat er naar binnen gaat heeft je baby hierbij zelf de controle wat hij in z’n mond stopt. Dus als je twee soorten eten op z’n bord legt kan hij zelf kiezen. En dat stukje controle is goed voor de ontwikkeling op gebied van eten maar ik denk überhaupt in het leven 😉
Nadelen
Kokhalzen
Bij deze methode heeft je baby zelf de ‘controle’ over wat er in z’n mond gaat. En omdat ze eten nog moeten leren gaat het niet altijd helemaal goed. Met als resultaat een kokhalzende baby. Je kunt veel lezen over deze methode en overal wordt ook het verschil tussen kokhalzen en stikken benoemd. Baby’s krijgen veel sneller een kokhals reflex dan volwassenen, blijkbaar ligt de drempel daarvoor eerder op de tong dan bij ons. Anyway, je gaat bij de Rapley methode dus vaak je baby zien kokhalzen. Dit zou niet erg zijn en juist een teken dat je baby aan het leren is en dat zijn lijf dus werkt zoals het zou moeten.
Zo heb ik bij het eten van een stuk brood hem zelfs al een keer uit z’n stoel getrokken en en over mijn arm gehangen, denkend dat hij stikte. Naast een mini stukje brood kwam de halve fles melk ook weer terug. En ik had achteraf het idee dat ik meer schrok van z’n gezicht dan dat hij echt aan het stikken was. Hij was zelf totáál niet onder de indruk. Maar goed, ben blij te merken dat mijn reactievermogen het doet 😉 En het schijnt er bij te horen, ze moeten nu eenmaal leren eten, kauwen en slikken.
Het wordt een bende!
Hij toont ook steeds meer interesse in wat er nog in zijn bakje zit in plaats van wat er op de lepel ligt. Ik denk daaromdat ik toch richting een combinatie ga van zelf voeren en hem zelf laten eten. Dus Rapley en pureren samen. Het nadeel van de Rapley methode is dat het één grote bende wordt, de spaghetti zit dan tegen het plafond. Maar goed, dat is dan mijn probleem en niet het zijne.
Ongeacht hoe je je baby eten geeft is het ook goed na te denken wát je te eten geeft. Zo zou het goed zijn voor zijn smaakontwikkeling om voor hij 1 jaar oud is al 100 smaken te hebben geproefd. Hoe ga jij daar mee om?
