Naar een osteopaat met je baby

Naar een osteopaat met je baby, waarom zou je dat doen? Toen S een aantal weken oud was, belde de verloskundige om te vragen hoe het allemaal ging. En ik vertelde dat ik S eigenlijk wel erg onrustig vond, veel huilen, veel overstrekken, veel ongemak. Nu was dat bij M ook zo dus weet ik eigenlijk ook niet zo goed wat ‘normaal’ is. Al was het bij M wel erger dan bij S. Zij raadde me aan naar de osteopaat te gaan met S omdat die de onrust wellicht wat kon wegnemen. Hier lees je meer over osteopathie en onze ervaring ermee.

Wat is osteopathie?

Osteopathie is ontwikkeld door de Amerikaanse arts Andrew T. Still (1828-1917). Hij combineerde zijn medische kennis met eigen, nieuwe inzichten. Zo’n inzicht was destijds dat alle lichaamsweefsels een zekere mate van beweging behoren te vertonen en dat verlies van deze beweeglijkheid een nadelige invloed heeft op de gezondheid. Hij ontwikkelde een manier om met zijn handen weefsels met verminderde beweeglijkheid in het lichaam te kunnen opsporen. Met specifieke handelingen herstelde hij die beweeglijkheid, om zo een genezend effect op het lichaam uit te oefenen. Deze behandelwijze was toen revolutionair. Bron: Nederlandse vereniging voor Osteopatie

Wat doet een osteopaat?

Het lijf van een baby ontwikkelt zich continue en razendsnel. Soms kan dit leiden tot klachten. Een osteopaat kijkt of hij de oorzaak van de klachten kan achterhalen, het kan bijvoorbeeld zijn dat er delen van het lijf niet lekker bewegen of dat er spanning in zit. Die spanning kan voortkomen uit de zwangerschap, de geboorte, stress of bijvoorbeeld de ontwikkeling van de spijsvertering.

Met behulp van enkel de handen onderzoekt en behandelt de osteopaat het lijf van je baby. Ze kijken naar vastzittende of gespannen weefsels, spieren, zenuwen, organen, etc. en maken met behulp van massage achtige technieken het lichaam weer soepel en beweeglijk. Hierdoor verbetert ook de doorbloeding en verdwijnt eventuele spanning. Een osteopaat kijkt naar het hele lichaam en niet alleen naar de plek waar je de klachten ziet. Alles in het lijf staat met elkaar in verbinding; spanning in zenuwen van de nek kunnen bijvoorbeeld effect hebben op het maagdarmstelsel.

Waarom actie ondernemen?

Zoals ik in de inleiding al zei was S de eerste weken heel onrustig en was ze duidelijk niet helemaal comfortabel. Nu hadden we met M eigenlijk hetzelfde meegemaakt (en bij hem was het heftiger) dus ik weet eerlijk gezegd ook niet zo goed wat ‘normaal’ is. En omdat het bij S wel wat minder heftig leek dan bij M trok ik niet meteen aan een bel ergens. Wel besprak ik het met de verloskundige toen die na een paar weken vroeg hoe het ging. Ik vertelde dat ik de volgende dingen bij haar merkte:

• Overstrekken, vaak ook 1 kant op.
• Ontroostbaar huilen
• En soms echt paniek
• Trappen met benen
• Reflux symptomen: melk terug geven (niet veel), tong uitsteken, opboeren, slikken. 
• Ook 2,5u na voeding nog onrustig worden, met bovenstaande symptomen 
• ‘S avonds veel (ontroostbaar) huilen, vaak tot 23:00/24:00, waarbij ze in welke houding ook niet tot rust te brengen was.

De verloskundige raadde me aan eens naar een osteopaat te gaan. Ook met het idee ‘baat het niet, dan schaadt het niet’. En daar had ze wel gelijk in, vond ik. Als het wel zou helpen was dat voor S (en dus voor ons) alleen maar fijn en kwaad kan het in ieder geval niet. Dus ik heb een afspraak gemaakt.

Onze ervaring

Eerlijk is eerlijk, ik was er niet meteen heel happig op om naar een osteopaat te gaan. Mijn ‘angst’ zat vooral in de gedachte dat er druk uitgeoefend wordt op zo’n klein lijfje. Ik had een soort chiropractor behandeling in mijn hoofd waarbij er ook ‘geforceerd’ wordt. Maar de osteopaten die ik sprak gaven allemaal aan dat dat niet het geval is, er wordt gevoeld en gemasseerd maar absoluut niets geforceerd. Uiteindelijk heeft S vijf behandelingen gehad.

Eerste behandeling

Voorafgaand aan de behandeling vraagt de osteopaat hoe de zwangerschap en bevalling was, wat er nu aan de hand is, welk gedrag je ziet, wanneer je dat ziet, hoe zich dat uit. Alle details blijken belangrijk voor behandeling, bijvoorbeeld dat S bij het overstrekken alleen rechtsom overstrekt en zo ook een voorkeurshouding heeft die kant op. Daar heb ik nooit bij stil gestaan maar achteraf blijkt dat dit te maken heeft met waar de spanning in haar nek zit. Maar ook details als het laten van hele harde boeren, veel scheten, kwijlen – het is allemaal belangrijk voor de osteopaat om een goed beeld te krijgen van wat er aan de hand is.

Vervolgens mag S op de behandeltafel met haar broek uit en romper los. De osteopaat gaat haar hele lijf af, van het bekken/heupen via de buik en middenrif naar de nek. Het ziet er uit alsof ze ‘masseert’ en S vindt het allemaal helemaal prima, ze lijkt het zelfs wel fijn te vinden. Tot de osteopaat bij haar nek komt, dan wordt S onrustig en geeft ze duidelijk aan het niet erg prettig te vinden. De osteopaat vertelt mij dat er spanning zit in haar bovenste wervel, dat dit waarschijnlijk voortkomt uit het feit dat S steeds in stuit heeft gelegen en dat de zenuwen die daar lopen ook in contact staan met het maag-darmstelsel waardoor reflux en krampen kunnen verergeren. Daarnaast vertelt ze ook dat na de geboorte de organen nog verder rijpen en ook nog hun plekje zoeken in het lijf, daarom hebben baby’s vaak die eerste maanden last van krampen en komt er vaak wat voeding terug (maagklepje is nog in ontwikkeling).

De focus voor S ligt op dat moment dus op de nek. De osteopaat masseert de nek totdat S laat blijken er echt klaar mee te zijn. We plannen een vervolgafspraak en ik krijg wat houdingsadviezen mee.

De tweede behandeling

Deze verloopt eigenlijk weer zo goed als hetzelfde als de eerste behandeling. Eerst even bespreken hoe het gaat, of we veranderingen zien. En vervolgens de behandeling zelf, waarbij S alles wederom helemaal oké vindt tot de osteopaat bij haar nek komt.

De derde behandeling

Wederom bespreken we eerst hoe het gaat en gaat daarna de behandeling van start. Ik vertel de osteopaat dat het beter lijkt te gaan, er is wat meer rust, het krijsen komt niet vaak meer voor, de voorkeurshouding lijkt verdwenen en ook het overstrekken is véél minder. Tot mijn verbazing laat S deze keer alles toe – ook de behandeling bij haar nek. De osteopaat geeft aan dat de spanning grotendeels verdwenen is. Superfijn natuurlijk! Ik krijg nog wat oefeningen mee voor thuis en we spreken af dat dit in principe de laatste afspraak was. Mocht S nou toch weer meer onrust gaan vertonen kunnen we altijd weer langs komen.

Toch nog een keer terug

Na een paar weken wordt S toch weer onrustig, veel huilen en het overstrekken is weer terug. Ik besluit weer een afspraak te maken en kan vrij snel terecht. Wederom verloopt de behandeling hetzelfde. Nu blijkt dat S weer een klein beetje spanning in haar nek heeft maar vooral veel lucht in haar lijf. De osteopaat vertelt dat het heel normaal is dat je bij baby’s soms een ’terugval’ ziet of dat er klachten elders ontstaan. Het heeft allemaal te maken met die razendsnelle ontwikkeling dat dat lijf steeds maar doormaakt. Ze behandelt haar weer en we maken een vervolgafspraak. Die vervolgafspraak is twee weken later en het gaat gelukkig weer stukken beter dus we besluiten dat dit de laatste afspraak is.

Conclusie

Of het nou de behandelingen van de osteopaat waren of het feit dat er in 3 a 4 maanden een hoop gebeurt in zo’n babylijf en die ontwikkeling ook een positieve bijdrage kan hebben weet ik niet. Zullen we ook nooit weten. Maar het belangrijkste is dat S lekkerder in d’r vel lijkt te zitten.

Ik ben in ieder geval blij dat we actie hebben ondernomen en naar een osteopaat zijn gegaan. Al is het misschien alleen al voor mijn eigen gevoel – dat we er wat aan gedaan hebben om haar wat comfortabeler te laten zijn.

Tips:

Doe onderzoek naar osteopaten in de buurt. Heeft je verloskundige connecties? Misschien vrienden of familie met ervaringen?

Ga naar een osteopaat die deskundig is op het gebied van baby’s! Dan weet je zeker dat ze precies weten wat ze doen met zo’n klein lijf. Vond ik zelf een prettiger idee.

Maak, als je eenmaal besloten hebt naar een osteopaat te willen, snel een afspraak. Mijn ervaring leert dat ze druk zijn en je dus best even moet wachten voor je daadwerkelijk een afspraak hebt.

Kijk of je de afspraak zo kunt plannen dat je baby geen volle maag heeft, in ieder geval een half uur na een voeding. Nu is dat met baby’s lastig plannen natuurlijk. Ik richtte op een tijd waarop ik ongeveer wist dat S tussen voeding en slapen en zat. En als op de dag zelf haar schema toch net even anders bleek maakte ik haar bijvoorbeeld wat eerder wakker en gaf dan wat eerder een fles.

Je baby zal flink moe zijn na zo’n afspraak. Het is ook nogal wat, nieuwe omgeving, nieuw persoon, gemasseerd worden – dat kost energie. Plan vooral niet teveel andere dingen op zo’n dag, want: rust, reinheid, regelmaat.

En kijk of je na de afspraak je baby even goed kan laten slapen. Ga, als dat kan, lopend zodat je baby kan slapen in kinderwagen of draagzak. Of zorg dat je in ieder geval een hele slaapcyclus in de auto zit zodat je baby een kwalitatief dutje kan doen.

Mijn osteopaat gaf aan dat S de eerste 2 dagen wat onrustig kon zijn, als gevolg van de behandeling. Houd daar dus rekening mee. Dit viel bij ons overigens heel erg mee.

Laat je andere kind(eren) thuis. Op die manier houd je het zo rustig mogelijk voor je baby, het kost immers al energie genoeg. Daarnaast kun jij dan zelf je aandacht op je baby richten zonder ook je andere kind(eren) in de gaten te moeten houden.