Gastblog: hersenvliesontsteking bij een pasgeboren baby

Je moet er niet aan dénken dat er iets mis gaat met je (nog ongeboren of pasgeboren) baby. Het overkwam Naaz, zij kreeg te maken met een hersenvliesontsteking bij een pasgeboren baby. Háár pasgeboren dochter. Wat een hersenvliesontsteking is en hoe dit voor haar gezien verliep lees je hier.

Zwangerschap

Ik was 31 toen ik voor de tweede keer zwanger raakte. Hoewel dit geen geplande zwangerschap was konden wij ons geluk niet op. In datzelfde jaar hadden wij een huis gekocht en was ik net begonnen met mijn coaching praktijk. Ik had jaren gewerkt in de jeugdhulpverlening en was nu toe aan een volgende stap in mijn leven. 

Je zou kunnen stellen dat dit de meest stressvolle periode was in mijn leven. En dat was het ook. Ik had al vaker vernomen dat het leven als moeder heel zwaar kon zijn en nu had ik een kindje in mijn buik groeien, liep er een peuter pubertje rond en was ik bezig met meerdere life changing events.

Nu ben ik iemand die gelooft dat dingen in het leven niet zomaar gebeuren. Ik geloof er dan ook sterk in dat iets niet zomaar op je pad komt als je het niet aan kan. Daarom is de eerste boodschap die ik dan wil geven aan alle moeders, jong en oud: You got this. Ik ben trots op je. Je bent een sterke moeder. Een mooie moeder. Een goede moeder. Je bent vrouw. En dat alleen al is jouw kracht èn een geschenk. 

Omdat ik beide zwangerschappen nergens last van had en letterlijk alles nog deed, viel het rauw op m’n dak dat ik de laatste weken ineens werd geconfronteerd met aambeien, olifanten poten, uitslag, diarree, misselijkheid en kortademigheid. Gosh, wat voelde ik me beroerd.

En toen was het zo ver! Waar ik met mijn eerste dochter 27 uur bezig was, ging het met de tweede veel sneller. De weeën begonnen om half 1 ’s nachts en om 11 uur zat ik al op 5 cm! 

“Je dochtertje is er vanmiddag al. we gaan alles klaar leggen, want ze wordt thuis geboren” zei de verloskundige. 

Medisch bevallen

Nou hier komt ie…ze had in het vruchtwater gepoept, dus we moesten naar het ziekenhuis. Omdat ik nu medisch ging bevallen werd ik continu in de gaten gehouden. Ik probeerde me te focussen op mijn baby en wist dat het soms anders kon gaan. Met mijn eerste kindje had ik namelijk hetzelfde meegemaakt. 

Dit is wat er vervolgens gebeurde: omdat de weeën niet vorderden raakte ik helemaal uitgeput. Er kwamen steeds meer complicaties bij en het werd uiteindelijk een horror bevalling. Mijn tweede kindje werd net als de eerste bij mij weggehaald voor allerlei onderzoeken. En toen begon de ellende pas echt. Het bleek namelijk dat haar ontstekingswaarden abnormaal hoog waren. Ze moest 48 uur in het ziekenhuis blijven ter observatie. 

Hersenvliesontsteking bij een pasgeboren baby

En wat bleek: ze had hersenvliesontsteking. Het ging gewoon niet goed. Uiteindelijk moest ze tien dagen in het ziekenhuis blijven. Hoewel de antibiotica zijn werk deed en ze een bikkel was, hadden wij het gevoel alsof we in een “living hell” zaten. 

Je zult er misschien wel vaker over gehoord of gelezen hebben. En ik zeg het je eerlijk: hersenvliesontsteking is geen kattenpis en kan zeer ernstige gevolgen hebben. 

Maar wat is hersenvliesontsteking eigenlijk?

Bij een hersenvliesontsteking is het vliesje rondom de hersenen ontstoken. De symptomen die we bij mijn baby zagen waren hoge koorts, sufheid, rode oogjes en een bleke huid. Andere baby’s kunnen weer last hebben van braken en paars achtige vlekjes. Wat kenmerkend is bij deze vlekjes is dat wanneer je hierop drukt, de kleur van de huid niet verandert. Het is dus goed om dit in de gaten te houden. Verder kan je baby last hebben van “luierpijn”. Jouw baby kan dan gaan huilen tijdens het verschonen, vooral bij het optillen van de beentjes. Alarmerende symptomen zijn een stijve nek en extreme sufheid. Je krijgt je kind gewoon niet wakker om te drinken. Heeft je baby één of meer van deze kenmerken of gaat zijn conditie snel achteruit, wacht dan niet langer en bel onmiddellijk de huisarts. 

(Over)leven met een pasgeboren baby in het ziekenhuis

Als ik er nu aan terug denk, begrijp ik nog steeds niet hoe we het hebben gedaan. De eerste paar dagen kon ik niet bij mijn baby zijn. Ik kwam elke dag thuis met lege handen. Mijn man is zzp-er en had twee weken vrij genomen om voor ons te zorgen. Dit viel allemaal in het water. 

Toen kwam de kinderafdeling met de constructie om bij haar te logeren. Het was namelijk niet gezond voor moeder en kind om zoveel bij elkaar weg te zijn. Ik werd overmand door emoties. Ik was blij dat ik bij haar mocht zijn, maar het was vreselijk om haar in een couveuse te zien. Ze zat vast aan allemaal slangetjes en ik kon haar niet op mijn blote borst leggen.

Overmand door emoties probeerde ik de borstvoeding op gang te brengen. Overdag ging ik naar huis, toch proberen wat slaap te pakken. Bij mijn oudste te zijn, die mij compleet negeerde en niets van me wilde hebben. En als ik je zeg niets, geloof me dan als ik zeg: ze was helemaal klaar met me! 

Uiteindelijk kon ik de volgende koppeling maken: ze begreep niet waarom mama elke dag weg was, ergens anders sliep en ze nu ineens foto’s zag van mij waarop ik met een andere baby in mijn armen lag. 

We zijn op de proef gesteld. Compleet afgewezen door mijn oudste, het gevoel dat ik een slechte moeder was. Hevige irritaties tussen mij en mijn man. Rennen van hot naar her. Verpleegsters, artsen en lactatiekundige die in en uit liepen. Borstvoeding die compleet mislukte. En dan heb ik het nog niet gehad over de nasleep. 

Maar weet je: ik heb het gewoon gedaan! Geen enkel moment heb ik het idee gehad het op te willen geven. Ik voelde een intense oerkracht en wist dat het allemaal van tijdelijke aard was.

Tips

Mocht jij vermoeden dat jouw baby hersenvliesontsteking heeft, bel dan direct de huisarts. Liever een telefoontje te veel dan te weinig! Het is vreselijk om je baby ziek te zien en al helemaal als jouw baby opgenomen moet worden. De belangrijkste tips die ik wil meegeven aan alle mama’s is: heb vertrouwen in de artsen. Ze weten echt wat ze doen. En als je twijfelt: stel zoveel mogelijk vragen. Blijf communiceren met je partner en hoe moeilijk het ook is: probeer kalm te blijven voor jouw kindje. Die voelt echt al jouw energie, ook als je niet dicht bij hem of haar kan zijn! Hersenvliesontsteking is goed te behandelen als je er op tijd bij bent. Vertrouw er dan ook op dat het goed komt en dat je je baby snel weer in je armen zult hebben. 

Ik wil afsluiten met een boodschap voor alle moeders die in een soortgelijke situatie zitten: 

Lieve power mama, jij kan dit! Praat jezelf nooit aan dat het niet zo is. Geef niet op. Hoe moeilijk het ook is. Je kindje rekent op je. En jij doet het sowieso goed!

En als je bang bent. Of denkt dat het niet goed zal komen met de hechting. Je het beter moet doen. Of dat je nooit meer tijd voor jezelf zult hebben. Alles komt uiteindelijk goed. Voor alles is een tijd. Wees vooral heel lief voor jezelf. 

Naaz  

Meer weten over mij?

Check terugnaardebasiscoaching.nl of naaz_coaching