Als dreumes starten op het kinderdagverblijf

Onze dreumes, M, is met 1,5 jaar gestart met naar de creche gaan. Dit is over het algemeen vrij laat, vaak starten baby’s zodra het verlof van de moeder voorbij is of na bijvoorbeeld een jaartje. Daarnaast was hij veel mensen, kinderen en prikkels niet gewend. Hoe dat dan gaat, als dreumes starten op het kinderdagverblijf, lees je hier.

Starten op het kinderdagverblijf bij 1,5 jaar oud

Toen M net begon op de crèche, toen hij 3 maanden was, brak Covid uit. Hij had net een aantal wendagen gehad en toen moesten de crèches sluiten. Tot zover zijn kinderdagverblijfervaring want toen hij bijna 5 maanden was vertrokken wij naar Vancouver voor een jaar.

In Vancouver is er natuurlijk ook wel een kinderdagverblijf te vinden alleen zijn er wat factoren die ervoor hebben gezorgd dat wij ervoor kozen dat ik fulltime met M zou zijn. Kinderopvang is daar hartstikke duur, de wachtlijsten zijn eindeloos en de kwaliteit is matig. Je kunt daar ‘zomaar’ een kinderopvang beginnen zonder opleiding of formele registratie dus er zijn veel plekken waar geld verdienen belangrijker is dan de goede zorg voor je kind. Ook hebben moeders in Vancouver 12 tot 18 maanden zwangerschapsverlof, een opvang vinden voor een baby van 6 maanden was dus nauwelijks mogelijk. En daarnaast zaten we in de eerste Covid golf waardoor er heel veel gesloten was. Al met al was kinderopvang voor ons dus niet echt een optie.

Ik heb dus een jaar lang fulltime voor M mogen zorgen en iedere dag met hem mogen doorbrengen. En hoewel dat echt heel hard werken is (harder werken dan een full-time baan ;)) is het ook heel bijzonder. Ik heb hem namelijk heel goed leren kennen, heb iedere minimale mijlpaal van dichtbij kunnen aanschouwen en ook voor de ‘hechting’ kun je zeggen dat het erg goed is geweest. En daarbij is M echt een mega vrolijkerd dus was het echt geen straf om de hele dag met hem door te brengen.

Maar, ik was ook blij toen we, toen hij 1,5 jaar was, weer terug gingen naar Nederland en hem hier weer een kinderdagverblijf omgeving kunnen aanbieden. Hoewel het heel leuk is om fulltime met hem te zijn denk ik dat het heel goed is voor hem om interactie te hebben met andere kinderen en andere volwassenen, om mee te gaan in een ritme, te leren van andere kinderen en op die manier zich weer anders te ontwikkelen. En ook voor mij is het wel goed om af en toe even de handen vrij te hebben 😉

En natuurlijk zijn er genoeg ouders die fulltime met hun kind(eren) zijn en dat is ook helemaal prima. Iedereen moet vooral doen wat past bij het gezin en bij het kind.

Intake gesprek

Hoewel M al eerder bij ons kinderdagverblijf was geweest was dat zo lang geleden dat we opnieuw een intake gesprek hebben gehad met de vestigingsmanager van onze opvang. In zo’n gesprek bespreek je het schema van je baby, de gewoontes, de karaktereigenschappen (voor zover je die al kunt ontdekken).

Maar, gebruik zo’n gesprek vooral ook om jouw (praktische) vragen nog te stellen. Hoewel je wellicht in een eerder stadium al een rondleiding en informatie hebt gekregen, heb je als de opvang eenmaal dichterbij komt waarschijnlijk hele andere vragen. Wat geef je je kind bijvoorbeeld allemaal mee? Hoe zit het met voedingen, eten, drinken, slapen, etc.?

Wendagen

Vaak begin je bij een kinderdagverblijf met ‘wennen’. Het is voor alle partijen fijn om eerst even aan elkaar te wennen voordat je meteen je kind hele dagen daar afzet. In ons geval, bij Klein & Co in Amsterdam, hadden we 3 wenmomenten voordat M echt startte.

We begonnen met een uurtje, toen een ochtendje en daarna een (bijna) hele dag. Allemaal in overleg met elkaar. Dit zorgt er voor dat je kind enigszins rustig aan kan wennen aan de omgeving, aan de andere kinderen, aan de leidsters, aan de prikkels.

Hoe ging het bij ons?

Ieder kind zal anders reageren op een dergelijke omgeving. Hoe het ons, en vooral M dus, verging lees je hier.

Wendag 1

De eerste dag ging hij 1 uurtje spelen in de middag. Hij had net een middagdutje gedaan en toen heb ik hem afgezet. Dit ging prima, hij liep meteen naar binnen zonder er erg in te hebben dat ik weg ging. Hij was lekker aan het spelen en ik haalde hem na een uurtje weer op. Best overzichtelijk voor hem denk ik. Ik merkte na het ophalen wel dat hij wat opstandig was, ik denk dat dat ook een manier is om de prikkels te verwerken.

Wendag 2

Op de tweede dag ging hij een ochtendje. Ik heb hem om 8:30 gebracht en om 12:00 weer opgehaald. M heeft daar fruit gegeten en een warme middaghap gekregen. Fruit ging er goed in en van die lunch heeft hij 3 happen gegeten, hij is ook niet gewend om ’s middags warm te eten en hij kan vrij kieskeurig zijn als het ‘prakjes’ zijn.

Ik begreep van de leidsters dat hij erg moest wennen aan de hoeveelheid andere kinderen om hem heen, 2 was prima maar 4 tegelijk eigenlijk al te veel. Hij is het simpelweg niet gewend en het kost gewoon tijd.

Toen ik hem ophaalde was hij blij me te zien, wilde me vanalles laten zien maar was ook echt wel over z’n toeren. Hij was duidelijk overprikkeld en heel erg moe. Ik heb hem meteen bij thuiskomst in bed gelegd en daar heeft hij ruim 2 uur geslapen.

Wendag 3

De derde dag ging hij een hele dag, inclusief een middagdutje dus. Hij was om half 7 ’s ochtends wakker maar nog wel een beetje aan het doezelen. Ik heb hem zo lang mogelijk laten liggen zodat hij rustig écht wakker kon worden, wetende dat hij bij de crèche pas om 12:00 naar bed zou gaan.

Ik heb hem om 9:00 weg gebracht en deze keer ging hij toch een beetje huilen toen ik hem overhandigde aan de leidster. Een vrolijk “dag” van mijn kant, niet blijven hangen en weten dat hij na 2 minuten alweer afgeleid is maakte dat ik er gerust op was om hem ‘achter te laten’.

Ik kan via de ouderapp een beetje meekrijgen hoe z’n dag gaat en dus ook wanneer hij slaapt. Tot mijn verbazing heeft hij van 12:00 tot 14:15 gewoon geslapen. En dat had ik niet verwacht op zo’n eerste dag in een vreemd bed, met andere kindjes op de kamer met allemaal hun eigen geluiden. Mar hij zal zó moe zijn geweest dat hij het even nodig had.

Uiteindelijk heb ik hem om 16:00 weer opgehaald en was hij ook weer helemaal afgedraaid.

Echt starten

Na de wendagen ging M de week erop voor het eerst een ‘echte’ dag. Dat wil zeggen, om 8:30 wegbrengen en uiteindelijk toch om 16:00 opgehaald. Mijn luxe is dat ik op dit moment nog thuis ben/werk en dus redelijk flexibel ben wat betreft ophalen. Door hem om 16:00 op te halen kan hij nog heel even een uurtje bij mij uitrazen voordat het hele diner- en bedtijdritueel begint.

De dag ging goed, al was het wegbrengen wel drama. Heel hard huilen en zich als een klein koalatje aan mij vastklampen. Niet goed voor je hart hoor….! Maar goed, 5 minuten later zat hij alweer lachend aan tafel dus alles ok.

En tijdens die eerste week met de ‘echte’ dagen ging het echt niet allemaal even soepel. De nachten werden ineens wat onrustig, terwijl hij toch een vrij goede slaper is. Misschien dat de verlatingsangst ineens opspeelt omdat hij dus in de gaten heeft dat ik weg kan gaan en niet altijd snapt dat ik ook weer terug kom. Of misschien is het het verwerken van prikkels of een slaapregressie of sprong. Who knows. Is vast weer een fase waar we even doorheen moeten.

Tips bij het starten met het kinderdagverblijf

Er zijn wat dingen die je kunt doen om het iets comfortabeler te maken voor je kind. Zeker gezien hij in een nieuwe omgeving terecht komt kan het fijn zijn om wat bekende dingen ‘van thuis’ te merken.

• Spreek het schema en de gewoontes van je kind goed door voorafgaand aan de wendagen. Wat is zijn ritme, wanneer slaapt hij, wanneer eet hij, etc. Overleg samen hoe je dat schema kunt aanhouden of aanpassen zodat het voor beide partijen werkt.
• Geef je baby wat bekende dingen van thuis mee, dus zijn eigen slaapzak, iets waar hij mee slaapt, etc. Op die manier is het slapen op de crèche zoveel mogelijk hetzelfde als thuis.
• Onze creche, en ik denk vele anderen ook, willen graag een vaste slaapzak, speen, etc. daar hebben liggen. Zo hoef jij het niet iedere keer mee te nemen en weten zij zeker dat het er gewoon is. Voordat je je baby daar voor het eerst laat slapen is het slim om je baby een aantal keer thuis in de ‘crèche slaapzak’ te laten slapen, op die manier ruikt het al ‘eigen’ en naar thuis.
• Geef een gedragen t-shirt van jezelf mee voor je baby. Bijvoorbeeld een shirt waar je de nacht ervoor in hebt geslapen. Dat shirt heeft dan jouw geur en dat kan je baby gerust stellen.
• Ga er vooraf maar gewoon vanuit de je baby niet slaapt, eet en/of drinkt op de crèche. Het is nogal wat, zo’n nieuwe en toch hectische omgeving. En het kan dus goed zijn dat je baby zo onder de indruk is dat eten, drinken en slapen niet helemaal lekker lukt. Daarom zijn die wendagen ook fijn, dan kun je er beiden langzaam in komen en het niet eten/drinken/slapen thuis weer oppakken.
• Als je je baby gaat wegbrengen, zeg dan vlak voor je gaat wat jullie gaan doen, dat jij even weg gaat, dat je ook weer terugkomt. Je baby kan misschien nog niet praten maar snapt meer dan je denkt. Door hem voor te bereiden hoort hij in ieder geval wat er komen gaat en dat maakt het iets makkelijker dan een plotseling afscheid.
• Blijf bij het wegbrengen niet plakken, dat maakt het voor niemand makkelijker. Voor je baby niet, voor jou niet en ook voor de leidsters niet. Geef je baby aan een leidster, hoe hard hij ook huilt. Zeg hem dat je van hem houdt, dat hij lekker gaat spelen en dat je hem straks weer komt halen. Dan draai je je om en ga je weg. Is misschien even slikken maar een kort afscheid maakt het makkelijker dan blijven hangen – daar snapt je baby namelijk helemáál niks van.
• Eerder schreef ik al over “Hoe kies je een creche voor je baby?“. Ik denk dat het heel fijn is om bij de zoektocht naar een kinderdagverblijf ook al te kijken hoe ze omgaan met de eerste periode op de opvang, de wenperiode. Vraag er vooral naar en kijk of jij je daar comfortabel bij voelt.